Aysel Selahattin Erkasap Sosyal Bilimler Lisesine;           Küçücük, yaramaz bir kız çocuğuydum ben bu ücra semtte, sert rüzgarların yalayıp geçtiği okulumun bahçesinde endişeyle beklerken. Babamın bırakıp gitmesini istememiş, korkmuştum. Şimdi aynı korkuyu bu okuldan giderken yaşıyorum. O zamanki bu okula nasıl alışırım endişesi şimdi yerini bu okulsuz bir yaşama nasıl alışırım endişesine bıraktı. Ne çabuk geçti beş yıl? Daha dün gibiydi korkak adımlarla merdivenden çıkışım. Ben nasıl büyüdüm bu okulda? Bilmiyorum, fakat bildiğim bir şey varsa o da şudur ki bu okulda geçen 1825 günün her dakikası bana bir şeyler öğretti, bir şeyler kazandırdı, beni hayata gerçek anlamda hazırladı. Bana kim olduğumu, neler yapabileceğimi gösterdi. Hayalini bile kuramayacağım konumlara “her hedef bir hayalle başlar” öğretisiyle eriştirdi beni. Ben içine kapanık bir çocukken özgüvenli olmayı, toplum önünde var olabilmeyi öğrendim. Ben bu ülke için, insanlık için, dünya için bir şeyler yapabilme idealini bu okulda kazandım. Ben başkalarını mutlu etmenin kendi mutluluğunun önünde olduğunu bu okulda gördüm. Ben dostluğu, aile olabilmeyi, birlikten doğan kuvveti, vefa ile zekayı harman etmeyi bu okulda benimsedim. Ben bu okulda kendimi buldum, kendimi keşfettim. Bu okul bana kimsenin göremediğini fısıldadı, kendi potansiyelimi gösterdi. Bu okul, şu an bu satırları okuluna duyduğu hasretle kaleme alan Özlem’i meydana getirdi. Neydi peki benim okulumun sırrı? Beni bu okula böylesine bağlayan, evim gibi benimseten, hocalarımı ailemden biri olarak kabul ettiren, Pazar günlerini gece geç saatlerini, yaz tatillerini burada geçirten…           Her noktasında personelinden öğrencisine idaresinden öğretmenine bin bir emek ile vücuda getirilen; öğrencinin hem sosyal hem akademik hem de ahlaki yönden gelişimini sağlayan birbirinden estetik, birbirinden kıymetli renk renk sokaklar mı? Düştüğünde kaldıran, yol gösteren, yol açan abi ablalarımız mı, yoksa yeri geldiğinde anne babamdan çok vakit geçirdiğim, ailemden biri olmuş çok kıymetli öğretmenlerim ve okul personelimiz mi?           Bence Sosyal Bilimler Lisesi, tüm bu güzelliklerin toplamıydı. Onu diğer okullardan farklı kılan bu aidiyet duygusuyla bir araya gelen güzelliklerdi. KSBL ailesi olmayı becerdik biz tam anlamıyla. İşte tüm bu sevginin de özlemin de kaynağı buydu: Aile olabilmek. Gerçek manada…           Geçirdiğim 1825 günün hangi birine şükretsem bilmiyorum. Duygularımı anlatabilecek tek bir kelime var sanırım: İyi ki. İyi ki bu okul, iyi ki böyle öğretmenler, iyi ki böyle yüreği güzel okul ahalisi, iyi ki SBL. Okulun ilk günü, korkak adımlarla merdivenden çıkan o içine kapanık yaramaz kız çocuğunu kendisine inandırdığınız, kendisine güvendirdiğiniz, mücadele etmeyi öğrettiğiniz için; kendimi keşfetmemi, ideallerimin peşinden koşmamı, farkında ve bilinçli bir birey olmamı sağladığınız için, ikinci ailem, ikinci yuvam olduğunuz için sonsuz teşekkür ederim. KSBL; müdüründen idaresine, öğretmeninden personeline, öğrencisine benim yüreğimde hep özel bir yere sahip oldu, hep öyle kalacak. Bu okulu temsil etmekten, bu okulun öğrencisi olmaktan her zaman gurur duydum. Bahçedeki güllere, gezegenlere, divan bahçesine, çoban çeşmesine, selsebile, samimiyet merdivenlerine ve kendine çok iyi bak. Sonsuza kadar kalbimdesin Aysel Selahattin Erkasap Sosyal Bilimler Lisesi ailesi. Allah’a emanet olun, hakkınızı helal edin… Özlem ÖZKÖK       Kütahya Aysel Selahattin Erkasap Sosyal Bilimler Lisesi 2021 Yılı Mezunu