Dostluk çok değişik şekillerde tarif edilebilir. Geniş anlamıyla dostluk;  sempati, ilgi, bağlılık,  adalet, eşitlik, samimiyet, kaybolmayan, yitmeyen, yoktan var olmaz bir duygular yumağının sonucu inşa edilmiş bir evdir. Bunların hepsi bir araya geldiğinde zaman içinde gıdım, gıdım birikerek dostluğum çimentosu olurlar. Çimentosu bu duygulardan olmayan dostluk zaten dostluk değildir. Çok kısa sürede yıkılıp yok olmaya mahkumdur. Ünlü düşünür Sokrates’e sormuşlar: Dostluk nedir? “Çocukluğumdan beri arzuladığım bir şey vardır. Kimi insan atları olsun ister, kimi insan köpekleri… Kimisi altını, kimisi de şanı şerefi; bense bir dostum olsun isterim…” İnsan dünyada biriktiren tek yaratıktır. Biraz da vahşice de olsa biriktiriyor. Şan şöhret biriktiriyor… Süper zenginse Boğazda Villa biriktiriyor. Tablo biriktiriyor. Bazen de ne biriktireceğine şaşarak daldan dala atlamayı biriktiriyor. Repoda para, kasalarda ve yastık altlarında naftalin kokulu döviz ve antika biriktiriyor. CD, plak ve kaset, anıları ve yakınmalarını biriktiriyor. Bazıları ise eski lambalar, cam şişeler, eski koltuklar, tespihler biriktiriyor. En acınası da toplumuzda düşmanlık, kin, acı ve nefret besleyip biriktirenler bile var. Nedense Dost biriktirmeyi ise kimse denemiyor. Halbuki bu biriktirilenlerin hepsi geçici. Kabul ediyorum herkesi sevemeyiz. Birçok kişiyle beraber mükemmel dost olamayız, tıpkı aynı zamanda birçok kişiye âşık olamayacağımız gibi… Fakat bizim toplumumuz bir tüketim cinnetine düştüğü için sadece tüketiyor ve bunun sonucu yaşanan acıları biriktiriyor. İster misiniz, bütün bu olumsuzluklara karşı; her dost olabileceğim insana ‘Dost Tasarruf Hesabı’ açarak her gün bu bakiyeyi artırarak dost biriktirmeye başlayalım. Bakalım kaç kişi dost hesabınızda yer alacak. Yer almak isteyecek. Yoksa kapitalist toplumun değer yargılarının boğduğu, rekabet ve yıpratıcı hırsın yarattığı kaybedenlerin hikâyelerini biriktirenlerden olabiliriz. Dostluklar o kadar çeşitlidir ki; örneğin, güzel yemek yeme dostu, edebiyat dostu, Türk Sanat Müziği dostu, çocukların dostu, doğa dostu, halk dostu v.b. Hayatla aranıza dostlardan başka aracı koyarsanız dost biriktiremezsiniz. Ancak dost biriktirmede bunları araç olarak kullanmak mümkün. Bu hızlı, kalabalık ve teknolojiyle ruhunu kaybetmek üzere olan kent toplumunda sanki sihirli bir el bizim aklımızdan, gönlümüzden dostluk duygusunu sildi gibi. Yüreğimizden çaldılar bu duyguyu. Ama ihtiyacını gidermeleri mümkün değil. Dost biriktirme hesabının bakiyesinin, büyüklüğünün değeri öldükten sonra çok daha iyi ortaya çıkar. Cenaze törenleri hayatımızın sağlamasını yapmamıza bir hatırlatmadır. Hayatımız boyunca nasıl bir insan olduğumuzun resmini görürsünüz o son uğurlamada. Kalabalık, gözyaşları, vefat eden kişi ile anıların dile gelmesi onun sevilen bir kişi olduğunun kanıtıdır. Din adamının helallik sorusuna verilen cevabın ses tonu, içtenliği çok şey ifade eder.  Dost biriktirme aynı zamanda o son törene ve sonrasındaki ebedi hayata özenerek hazırlanmaktır. Ne olduğun, ne kadar paran olduğu değil, ne kadar dostu olduğu insanın en büyük kazancıdır. Yaşamın son noktasına gelmeden önce hayatın seyir çizgisinde her an dost biriktirmek mümkün. Bir ihtiyaç olduğunda, bir bitiş ve başlangıçta, başa gelen özel bir durumda hemen gerçek dostlar ortaya çıkar. Melekler gibi etrafınızın sardıklarını düşünün, sevgileriyle kuşatılır, ağırlıklarımız hafiflediğini, dertlerimizin azaldığını hissedersiniz. Dost biriktirmek öyle parayla alınamayacak kadar büyük bir zenginliktir. Bir tek onun hesabını gönül hesabı ödeyebilir. Bu en büyük tasarruftur ayı zamanda. Ne mutlu dostluk biriktirme çabası içinde olanlara. Ne mutlu dostluk hesabı kabarık olanlara. Hepinize iyi haftalar…