Yaşantımız boyunca değer verdiğimiz birçok insan olmuştur mutlaka. Değere layık olduğunu hissettiğimiz zamanki gibi değişmeden kalanlar olduğu gibi, daha sonraki zamanlarda değişen ve değer verdiğimiz zamandan çok farklı kişiliklere büründüklerini gördüğümüzde ise hüsrana uğradığımızda olmuştur.... İnsanoğlu beşerdir ve beşer şaşar derler. Elbette birçok konuda olduğu gibi değer verdiklerimiz konusunda da yanılgılarımız olacaktır. Önemli olan bu yanılgıların hayatımıza çok fazla etki etmeyecek şekilde olması, yani hayatımız boyunca bu yanılgının sonuçlarına katlanacak kadar tesirli olmamasıdır. Burada ki asıl mesele kimseye menfaat ve çıkar karşılığında olduğundan fazla değer verme gibi bir yanlışa düşmemektir. Anlık çıkar ve menfaat uğruna hak etmediği değeri vermek belki o an için işimize yarar bir faydası olabilir, ama ileriki zamanlarda bu haksız değer vermemiz bize elde ettiğimiz faydadan daha çok zararı dokunacağını bilmeliyiz.. Meşhur piyanist Arthur Rubinstein konserlerinden birinin bitiminde hayranlarının imza almak istemelerine üzerine imza dağıtırken küçük bir kızın hatıra defterini imzalatmak isteğini, ellerinin çok yorulmuş olduğunu ileri sürerek, başından savmaya çalışmış. Küçük kız, biraz tereddüt, biraz üzgün şekilde şöyle demiş,,; "Ellerinizin ne kadar yorgun olduğunu biliyorum ama inanın benim ellerimde, sizinkiler kadar yorgun." Arthur Rubinstein küçük kızın ne demek istediğini anlayamamış ve nedenini sormuş küçük kıza..; "Sizi Alkışlamaktan.." demiş küçük kız.... Karşınızdaki size değer veriyorsa eğer, siz de ona değer vermekten hiç korkmayın. Ama onun değer sıralamasında alt sıralara düşerseniz boşa kürek çektiğinizi de unutmayın... Tüm bu tecrübeler ışığında, çok açık ve net olarak şunu söyleyebiliriz.. "Kimseye olduğundan fazla değer vermeyin, Çünkü verdiğin değerin, senin ona saygından değil de kendi mükemmelliklerinden olduğunu sanmaya başlarlar....''