Hani hepimizin bildiği bir söz vardır. "Kefenin cebi yok"... Sahi kefenin cebi yok mu...? Hani pantolon cebi... Gömlek cebi..vb. cebi gibi ceplerden bahsediliyorsa.. Evet kefenin o tür bir cebi yok... Aslında kefenin cebi var, biliyor musunuz?... Ama öyle bildiğiniz ceplerden değil.. Kefenin cebi yok lafı neden dolayı ve neyi anlatmak için söylenmiştir. Konuyu biraz açacak olursak, İnsanoğlunun dünyalık mal mülk edinme çabaları sonrasında elde ettiklerini sadece kendi menfaatlerine kullanması, kimseye faydası olmaması, cimri ve pinti davranışları nedeniyle toplumun tepkisini çeken kişiler için söylenen en güzel atalar sözüdür. Doğrudur, kefenin gerçekten cebi yoktur. Kefen vefat eden bir kimsenin yıkandıktan sonra sarılarak defnedildiği beyaz bezdir. Âdem aleyhisselâm vefat edince, melekler Cennet’ten hanût ve kefen getirdiler. Su ve sedir yaprağı ile yıkadılar. Üçüncüsünde kâfûr koydular. Üç kefen ile kefenlediler. Namazını kıldılar. Lahd yaptılar. Defin ettiler. Sonra çocuklarına dönerek; “Ey Âdemoğulları...! Ölülerinize böyle yapınız” dediler. (Hadis-i şerif-Fetevâ-i Fıkhıyye) Ölülerin kefenlerini güzel yapın. Zira onlar kendi aralarında birbirlerini ziyaret ederler ve kefenlerinin güzelliği ile iftihar ederler. (Hadis-i şerif-Dürrü’l-Muhtâr) Kefen, erkek için üç, kadın için beş parçadır. Erkeğin kefeni; izâr (genişliği bir metreden fazla baştan ayağa kadar olan bez parçası), kamîs (entari gibi uzun gömlek) ve lifâfe (başı ve ayakları geçecek uzunlukta, baş üstünden ve ayakaltından uçlar ı büzülüp bezle bağlanan kısım). Kadınların kefeni ise, kamîs, îzâr, lifâfe, himâr (başörtüsü) ve göğüs bezidir. (Zeylâî) Kefenin, meyyitin (ölenin) kendi helâl malından olması, başkasının vermesinden daha iyidir. Diri iken helâl kefen hazırlamak iyidir. (Halebî) Eskiden Dedelerimiz, Nenelerimiz kazandıkları veya helal yerden geldiği belli olan kazançlarının bir kısmını ayırarak ayrı bir yere koyarlar '' Bu benim kefen param'' derlerdi... Veya belli bir yaşa geldiklerinde menşei helal olan para ile kefenlerini kendileri alırlardı. Şimdi gelelim kefenin cebine..... Evet kefenin gözle görünen somut olan bir cebi yok... Bu dünya malından hiçbir şeyin götürülemeyeceğinin en güzel anlatım şeklidir. Bu işin somut tarafı... Peki, manevi yönü ile bakacak olursak... Evet, kefenin cebi vardır... Hem de cebi öyle bir var ki. o cebe konulan her şey öldükten sonra öbür dünyada ortaya dökülecek ve kimin ne olduğu tek tek ortaya çıkacaktır. İşte o zaman ortaya çıkan bu sonuçlara göre cennet ve cehennem yolu belirlenecek ve herkes o yolda ilerleyecektir. Kefenin cebi dünyalık mal ve mülkler için yok. Ama manevi değerler açısından vardır... Ve o cebin ne ile doldurulduğu öbür dünyadaki sonsuz yaşamımızın hangi şartlarda olacağının tek şahidi olacaktır... Şimdi şöyle bir çevremize bakalım.... Kimler kefenlerinin manevi ceplerini nasıl dolduruyor.....? Kimler bu ceplerin öldükten sonra boşaltılarak hakkın huzurunda hesap verileceğinin bilincinde... Yapanın yanına kâr kaldığı sanılan.... Helalin. Haramın hiç ama hiç dikkate alınmadığı bir yaşama biçiminin girdabında gününü gün etmenin, günü kurtarmanın derdine düşmüş olmanın verdiği geçici mutluluk ve huzurun sadece dünyada işe yaradığını, asıl hesabın öldükten sonra verileceğinin hiç ''hesaba'' katılmadığı bir dönemde, başımıza gelen felaketlerin nedenlerine kılıf aramak yerine şöyle bir kendimize bakmamız ve evet biz bunları hak ettik diye öz eleştiri yapmak. En mantıklı davranış olacaktır... Bu ders almışlığın verdiği huzur ile,hem dünyalık, hem ahretlik ceplerimizi öyle bir dolduralım ki...., Dünyada hem kendimize, hem çevremize..... Ahirette ise kendimizle birlikte bizi dünyaya getiren anne ve babamıza şefaat olarak faydası olsun... Yoksa Boş dünyanın... Boş kefen cebi... Ne bu dünyada ne de öbür dünyada kimseye fayda sağlamaz...!!!