Toplumda güven ve itimat çok önemlidir. Toplumları ayakta tutan birbirlerine bağlayan önemli bir olgudur. Bizler birbirimize güvenmeliyiz. Olayı tarihte yaşanmış bir hikâye ile irdelemek isterim. Hikâyemiz Hazreti Ömer devrinde geçmektedir; İki delikanlı, bir adamın koluna girip Hz. Ömer'e (ra) getirirler. "Ya Ömer!..  Bu adam bizim babamızı öldürdü, kısas isteriz" derler. Mahkeme kurulur, adama son isteği sorulur; Adam:"Eşim ve çocuklarımı 3 günlük yolda bıraktım; benden haber bekliyorlar. Müsaade edin onlar ile helalleşeyim" Hz Ömer: "İdam kararın verildi. Sen 3 günlük yola gitmek için izin istiyorsun. Nasıl güvenelim sana?" Adam: "Ya Ömer" der ve İsra süresi 34.ayeti okur.  "Söz verenler verdikleri sözden mükelleftir. Yarın  huzuru mahşer de hesaba çekilecektir." Hz. Ömer: "Peki, fakat yerine bir kefil almamız lazım. Sen gelmezsen onu idam edeceğiz" Adam, oradaki kalabalığa sorar; kefil olacak olan var mı?  Kalabalıktan ses yoktur. En arkadan biri elini kaldırır ve "Ben olurum, Ya Ömer" der.  Bakarlar ki bu kişi Hz. Ebu Zer'dir. Herkes şaşkın, "Ya Ebu Zer, neye kefil olduğunu biliyorsun değil mi?" der Hz. Ömer  "Bırakın  gitsin adamı, ben kefilim" der yine Ebu Zer. Adam biniyor atına uzaklaşıyor. 3 gün herkes adamı konuşuyor, gelecek mi gelmeyecek mi? Mescitte bile gündem oluyor. Akşam namazına yakın uzaktan bir atlı geliyor. Hz. Ömer: "Be adam neden geldin?" Adam: "Demesinler ki, Müslümanlar söz veripte sözlerini tutmuyorlar diye geldim." Ölen adamın çocukları söz ister bu defa. "Ya Ömer, biz kısas hakkımızdan vazgeçtik." Hz Ömer: "Peki neden affediyorsunuz; babanızı öldüren, bu adamı?" "Ya Ömer demesinler ki, Müslümanların arasında merhamet yok oldu!" Ebu Zer'e dönüp; "Sen bu adamın neyine, nasıl inandın da kefil oldun?"   Hz. Ebu Zer;  "Ya Ömer demesinler ki Müslümanların arasında güven, itimat kaybolmuş. Onun için kefil oldum" der.  Birlik olalım. Aramızda güveni, itimadı yok etmeyelim. Yoksa dağılırız. Yok oluruz.